Παρότι οι Πολιτιστικές Εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Σύλλογου Τσουκαλάδων Λευκάδας ήταν αφιερωμένες στον Θ.Στάμο, τον μεγάλο αυτό ζωγράφο, ο οποίος κατάγεται από το χωριό, αυτή η εκδήλωση δεν είχε το αναμενόμενο κοινό.
Στο μεγάλο Ελληνοαμερικανό ζωγράφο από το χωριό μας Θεόδωρο Στάμο ήταν αφιερωμένη η βραδιά της Τετάρτης, 5 Αυγούστου 2009. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τσουκαλάδων θέλησε να τιμήσει το Θεόδωρο Στάμο αλλά και να ξεκινήσει μια προσπάθεια κατανόησης του έργου του, τόσο από τους ανθρώπους του χωριού και γενικότερα της Λευκάδας που είχαν γνωρίσει τον ίδιο και το έργο του-χωρίς όμως να κατανοήσουν ούτε τον ίδιο ούτε το έργο του- όσο και από τη νέα γενιά, που τόσο αμήχανα στέκεται απέναντι στην τέχνη και τα μυστικά της.
Γι’αυτό το λόγο, το αφιέρωμα είχε δύο πτυχές: μια δημιουργική, με τη συμμετοχή παιδιών ηλικίας 4 μέχρι 12 χρόνων σε Εργαστήρι ζωγραφικής, με θέμα: «Πλησιάζοντας το Θεόδωρο Στάμο» υπό την καλλιτεχνική καθοδήγηση της ζωγράφου Τίας Μπλάυ.
Και ένα Αφιέρωμα Λόγου στο μεγάλο ζωγράφο, με ομιλίες και σχετικό ηλεκτρονικό υλικό από την ευγενική Κερκυραία χαράκτρια Μαρία Σπύρου, που μας τίμησε με την παρουσία και την προσπάθειά της πάνω στο θέμα: «Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός»- και τη διδάκτορα Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού, Σχολική Σύμβουλο Φιλολόγων, με θέμα: «Θεόδωρος Στάμος: Η Λευκάδα αφηγείται με χρώματα». Πραγματικά γέμισε από τα χρώματα της μεγάλης τέχνης η κρύα βραδιά του Αυγούστου, και καθώς η πανσέληνος του Θεόδωρου Στάμου δεχόταν τον εικαστικό σχολιασμό της χαράκτριας Μαρίας Σπύρου, μια λαμπρή πανσέληνος του Αυγούστου πρόβαλε θεληματικά πάνω από τα κλαριά του δέντρου ανταγωνιζόμενη το ζωγράφο και θυμίζοντας τις πηγές της έμπνευσής του. Και τότε έγινε κάτι το απρόσμενο, έξω από τη σκηνοθεσία της βραδιάς.
Η άλλη ομιλήτρια, η Βιβή Κοψιδά, με την επινοητικότητα της παιδαγωγικής της μαεστρίας, εγκατέλειψε αυθόρμητα το πάνελ και τα μικρόφωνα…και κατέβηκε αργά, τελετουργικά,…στάθηκε απέναντι στα παιδιά-τους μικρούς καλλιτέχνες της βραδιάς και προσάρμοσε το λόγο της στο μέτρο της κατανόησης και της φαντασίας τους, στο μέτρο της χαράς τους. Μας μίλησε έτσι για το ζωγράφο και το έργο του και όλοι καταλάβαμε. Και περισσότερο καταλάβαμε πως πολλές ακόμα τέτοιες βραδιές θα χρειαστούν για να καταλάβουμε περισσότερα, για να μάθουμε.
Έπειτα, «παράσυρε» διστακτικά στην αρχή τη μικρή Πόπη, να την ακολουθήσει πάνω στο πατάρι που ήταν στημένη η έκθεση ζωγραφικής των παιδιών, να την κάνει να μιλήσει για τη ζωγραφιά της. Και τότε άρχισαν να παίρνουν το θάρρος και οι άλλοι μικροί καλλιτέχνες, κι ένας-ένας ανέβαινε στο πατάρι και συγκεντρώθηκαν όλα τα παιδιά και η Τία ανάμεσά τους, και ήθελαν να μιλήσουν για τις ζωγραφιές τους. Και είπαν ωραία πράγματα, σαν αυτά που ο Στάμος και οι μεγάλοι καλλιτέχνες αναζητούν στην αθωότητα των μικρών παιδιών, στην αθωότητα των απλών ανθρώπων. Σαν αυτή που ο Στάμος αναζήτησε και βρήκε στη ζωγραφική του αγαπημένου ξάδερφου, του συγχωριανού μας Θεοδόση Σταματέλου.
Ήταν αυτό το πρώτο «μάθημα» και το χαρήκαμε όσοι βρεθήκαμε εκείνη τη βραδιά στο «ελεύθερο εργαστήρι», του λόγου, της τέχνης. Υποσχόμαστε πως αυτό ήταν μόνον η αρχή. Η τέχνη χρειάζεται τους νόμους της ωραίας επιμονής.
(Στο χώρο λειτούργησε έκθεση ειδικού βιβλίου).
Στο χώρο της πλατείας εκτίθονταν τα έργα των παιδιών από τα Εργαστήρια Ζωγραφικής, τα οποία επιμελήθηκε η κ. Τία Μπλάυ.
(Έκπληξη της βραδιάς στο τέλος η μουσική στο πιάνο από τον εξαιρετικό πιανίστα Γιάννη Καραβία, ο οποίος παρακολούθησε την εκδήλωση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου